-KİMSE ACITMAYACAK İÇİMİ-
Alışsaydım farklı olurdum inan,alışsaydım sensizliğe daha mutlu olurdum,ama değilim.Yanıyor içim ve hiçbir yağmur söndürmüyor bu yangını.Bekliyorum kendi kendine sönsün diye...Ah anlasaydın beni,ah bilseydin seni nekadar çok sevdiğimi,şimdi yanan yüreğim değil aşk ateşi olurdu...
Vazgeçtim beklemekten gelmeyeceksin.Ne acı bir gerçek?Kimi koyayım yerine,kiminle avutayım kendimi,kimi sen sayayımda sarılayım boynuna,kimin dudaklarını öpeyim,kimin ellerinin sıcaklığını hissedeyim?Bukadar acımasız olmamalıydın yar,böylesine duygusuz...Ben seni böyle tanımamıştım çünkü!Kocaman bir yüreğin vardı,ben o yürekte olduğum için şanslıydım.Çok seviyordun beni yada ben öyle sanırdım.Hiç bitmeyecek diye düşünürdüm.Öyle ya büyüktü bizim aşkımız,kimselerininkine benzemezdi,özeldi.Hayatta iyi yada kötü nevarsa hep birlikte paylaşıcaktık,birbirimiz için yaşayacaktık.Başkalarıyla mutlu olma ihtimali aklımazdan bile geçmezdi.Yolumuzu aşkımız aydınlatacak,biz o yolda yürüyecektik hiç durmadan...Derken seni kendine bağlayan o yürek yok oldu birden.Şimdi o yüreğinin yerinde kocaman bi taş var,yoksa bu kadar vurdumduymaz olmazdın.Her giden bir bahanesini yaratır,her giden acımasızdır.Ama sana konduramıyorum bunu.Kimbilir belkide sensiz olmayı kendime koyduramıyorum.Bu yüzdendir haykırışım..Alışılmıyor,sensizlik kabullenilebilecek bişey değil,acım büyüyor buyüzden.Her acı geçer ama niye bukadar uzun sürdü bu sefer?Niye yarı ölü gibiyim hala?Herşeyde seni arıyorum LANET OLSUN!!!
Madem gidicektin söylemeliydin bana sensiz nasıl dayanılıcağını?İnsanın yüreğinin yarısını kesip atması mümkün değilki!Ben yapamıyorum sen yap hadi.Sonkez gel yanıma,çıkar yüreğimi yerinden ve al götür nereye istersen.At bi kenara öyle kalsın...Yok yok kendi kendinede sönmeyecek bu yangın.Ben yaşadıkça yanmaya devam edicek,içten içe...
En azından bir tesellim var şimdi.Bundan böyle hiçkimse yeni bir yangın başlatamayacak yüreğimde,bir daha yaralayamayacak beni.Acım okadar derinki,hiçkimse bir daha acıtamayacak içimi...
