Yabgu
Türkçe kökenli bir kelime olan yabgu, eski Türk devletlerinde kullanılan bir unvandır ve Orta Asya'da kurulan ilk Türk devletlerinde kağandan sonra gelen en üst düzeydeki yöneticidir. Genellikle devletin batı topraklarını yöneten, iç işlerinden bağımsız dış işlerinde kağana bağlı olan yöneticilerdi. Yabgu, aynı anlamda kullanılan "kağan" ve "hakan"dan daha eski bir unvandır. Hükümdar anlamında yabgu unvanının en eski kullanılışı, Büyük Hım İmparatorluğunda (MÖ 220-MS 426) görülür. Teoman (Tuman) yabgu olarak anılmaktaydı. Bazı İslam kaynaklarında bu unvana "Cibbuye" ya da "Cıbguye" denilmiştir.
