TETANOS
Ateşli ve çok tehlikeli bir hastalık, kazıklıhumma. Hastalık, toprakta yaşayan ve açık yaralardan giren Nicolaier basili (Clostridium tetani) ile bulaşır. Bu basil 1885'te Nicolaier tarafından bulundu. Tetanos mikrobu, havasız yerlerde yaşar, vücut dışında da çoğalır. Geviş getiren hayvanların ve insanların dışkısında, bağırsaklarında sık rastlanır. Bu mikroplar, çeşitli yaralanmalarla (çivi batması, arı, böcek sokması, iğne batması, kurşun yarası), kırıklar, yanıklar ve derialtına yapılan iğnelerle vücuda girebilir.
Teşhis
Hastalığın kuluçka devresi 5-10 gün arasındadır. Tetanos basili, özellikle sinir dokusu üzerinde yerleşen bir toksin çıkarır. İlk belirtiler çenede sertlikle başlar; sinirlilik, ense sertliği, baş ağrısı, ateş, titreme olur. Çenedeki sertlik artarak ağzın açılmasını engeller. Yüz, boyun, sırt ve karın kasları sertleşir. Sırt kaslarının sertleşmesiyle, hastanın bel kısmı yukarı doğru kalkar. Solunum sıkıntılıdır. Yüz kaslarının kasılmasıyla hastanın yüzü "alaycı gülüş" adı verilen bir şekil alır. En önemli belirtilerden biri de sese karşı duyarlığın artmasıdır. Solunum kaslarının kasılması başlayınca, hasta ölüme kadar gidebilir. Tetanostan ölüm oranı % 50'nin üzerindedir.
Tedavi
Bu hastalıkta, tedavi yapılmadan iyileşenlerin yanında, hiçbir tedaviye cevap vermeden ölen hastalar da görülmüştür. Günümüzde tetanostan aşıyla korunmak mümkündür. Aşı 5 yıllık bir bağışıklık sağlar. Şüpheli görülen yaralanmalarda, kas içine antitetanik serum yapılır. Serum geçici bir bağışıklık verir.
MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
