Bunalım caddesinden geçiyordum,
Gece vakti yolumuz kesişmeden evvel
Umut sokağına girdim sayende
İlk görüşte aşka inanmak istercesine.

Sen vardın artık geceleri,
Kimin umrundaydı boş sokaklar.
Senin mavi gözlerini gören gözler,
Görmez olmuştu yıldızları.

Bir sen vardın gönlümde,
Senin bile bilmediğin
Eminim bir ben vardı karşında
Benim hiç tanımadığım.
Herşeye rağmen bir ben vardım
Bir de sen gecenin alacalığında.

Gündüzleride vardın fakat dingin
Sen, sen olmaktan çıkıyordun
Asıl sen oluyordun
Kimbilir belki asıl sen kayboluyordu(n).

Sonbaharda düşen her yaprakla,
Dönüştü gülümseme gözyaşına!
Bir sonu vardı, herşeyin olduğu gibi,
Arzu edilmeyen ama kaçınılmaz olan.
Umut sokağından çıkıp,
Daldım hüzün çıkmazına.