Babam

Babam ağlardı ben bilmezdim.
Çağın en pazulu erkeğiydi benim için.
Dağları delen Ferhat gibi…
Durmazdı, penceremin önünde yağmurlar
Ve ben gecelerden bilirdim babamı,
Yıldızlar söylerdi nerede olduğunu…
Hayatımın ilk sırrını orada yakaladım ben.
En sonunda görünürdü ışıklar arasında babam.
Kendini bıraktı mı şezlonguna, yastığına,
Ben yanında bakardım hayranlıkla.
Ve bir de kavuşma hikâyesi varsa televizyonda,
Yastığını alır gölge yapardı.
Ağlardı.
Babam ağlardı fakat ben bilmezdim.
Sonradan bildim nedenini;
Kahramanlar ağladığını niçin göstersin ki?
Şimdi bildim cevabını,
Babam ağlar ben bilirim.

MsXLabs Üye Girişi