Daracık sokakalarında İzmir'in
Çıplak ayak, serseri avareydim bir zamanlar.
Sana giden yollarımı önüme katıp, dindirmeye çalışıyordum acılarımı..
Merak ediyordum, gözlerine değen yarım saat kaç ömre tekabül ederdi?
Yada yarım kalmış kaç nefesim seni unutmak için ettiğim kaç yemine eş değerdi?
Hayatımda hangi kadın İzmir kadar güzel kalabildi rüyalarımda
Ve başka hangi şehrin köşe başları, sen kokardın böyle buram buram izmirden başka
Artık sayısını unuttuğum bi'çare aramışlıklarım vardı seni, delik ceplerimde
Çok kez fayton takip ettim,belki sana götürür diye
ama nafile.....
Senden gizli çok soludum kordon havasını seninle
Aynı taşlara basmışlığımız vardır kuvvetle muhtemel
Fakat sen duyma, bilme...
İzmir biliyor ya... lanet olsun sadece o biliyor ya...
yeter bana...
Her hakkım kendimde mahfuzken
Sen aldın sen çaldın, özgürlüklerimi elimden, kahve kokulu bakışlarınla...
Aslında her terkediş tecavüz sayılır bir başkasının ötenazi hakkına
Ki sen, haklarımın ırzına geçince geriye sadece ruhumun leşi kaldı secde eden gözlerine
Şimdi, red edemediğim mirasım, zihneme kazınıp tek kare fotoğraf
Aşkımla yaşıt, üç dört yaşlarında çocuksun daha
Kırmızı başlıklı şirin bir kız, esmer tenine işlenmiş gül kurusu dantel dantel saçlarınla el sallıyorsun gülümseyerek
Katlimi ima eder gibi bana
Bildiğim seksen şehrim kaldı ceplerimde
İzmir'e küsüm....
İzmir'i öldürdüm....
İzmir'i gömdüm....
Sayende!!...
Oğuz BaL
