Şiir Nehri -1- [Arşiv]

BEN SUSTUM SEN SÖYLE SESSİZLİĞİMİ

Ey yâr, susuşum sözümü esirgemekten değil.
Sana değen sözleri çoktan yitirdim;
Dudağım avare, dilim perişan.
Aklım ermiyor ki, sustuğumu bileyim.
Kalbim ayılmıyor ki sana hitap edeyim.;

Seni taşa benzettiler. dilsiz, hayatsız, duygusuz diye.
Değirmende konuşan taş değil midir peki?
Acıyı öğütüp ekmek eyleyen

Sahiden taş mı kesildin?
Sen, dağlar delen Ferhatsın;
Söz ki dağı kar gibi eritir de Şirin yâri sımsıcak kucaklar.
Sen Aslıya Keremsin;. Sen Keremin AslısıSIn;

Taşın sözü yok mudur ey yâr?
Taş dediğin konuşur. Zamanın dudağıdır.
Çatlaklarından acılar sızar
Taş dediğin susar. Zamanın dilidir

Taş zamanla eskimez mi?
Sen zamansın, ey yâr, gelir ve gidersin.

Taş kesilmişsin ki sana vefasız dediler.
Tanımazmışsın beni. Adımı bile anmazmışsın.
Güzellikten hiç anlamazmışsın.
Mehtabı kucaklayan sen değil misin her defasında?
Günün ilk ışıkları sana koşmadı mı her sabah?
Köprülerde, kemerlerde yâri yâre kavuşturan sen değil misin?
Çeşmelerden serin sulara yol veren senin serinliğin değil mi?

Sen değilsin; taş benim ey yâr.
Kendimi taşımaya mecâlim yok.
Kendime söyleyecek sözüm yok.
Kabrimden kalbine taşınıyorum ey yâr.
Suskunluğum taş olmaklığımdan.
Sözsüzlüğüm sözümü taşa devrettiğim için.

Bağrımda ağır ve soğuk bir suskunluk...
Taşıdığım sensin ey yâr.
Söze sığdıramadığım.
Ve hiç susturamadığım.
Ne oldu kalbime?
Katılaştı, katılaştı.
Taştan da katılaştı.
Ağlarsa, taşlar ağlar.
Ben ağlayamadım; sen ağla...
Sen taş değil misin ey yâr?

MsXLabs Üye Girişi