Yine düştüm ızdırabın gölgesine..
Yine aklım takılamadı geleceğin derdine.
Söndü kayboldu ne varsa umuda dair..
Çaresizlik mi?.. O bile değil..
Kimsesizlik.. Sessizlikte kayboluş.. Yokolmaya yakarış..
Kalbim sancıyor..
Üzülünce hep böyle oluyor..
Yükü mü ağır geldi?.. Nedendir ki bu sızlanması?..
Bilinmez ki..
Hallerim..
Sessizliğe sevdam.. Unutulmaya arzum..
Hepsi birleşti şimdi..
Üşüştüler başıma, kovamıyorum.. Kovmuyorum..
Artık yüzleşmeninde vakti değil mi?..
Sessizliğe borcunu ödemek lazım.. Değil mi?...
Artık gidişlerin, yokoluşların vakti..
Hiç mi geçmez?..
Bir kez gelir ve biter.. Sondur..
Sonunu düşünmediğin bir son..
Ağlıyorum istemeden..
Kendimi avutabilsem.. İçin için yakarıyorum..
Ne olur, ne olur diyorum ya.. Bir susturabilsem..
Artık kanmıyor, kolay kolay susmuyor..
İsyan edip döküyor ne varsa sakladığı..
Peşinden isteklerini sıralıyor.. Hakkımdır diyor..
Başedemiyorum, yoruldum..
İşte bitiyor..
Son demlerine yanaştı sessizlik..
Tek düşünceyle dağılacak şimdi..
Bakıyorum, bitkin düşmüş, yitmiş..
Vazgeçmiş yokoluştan..
Pişmanlık kaplamış şimdi hüzünler yurdunu..
Kalbim sancıyor..
Şimdi yakarıştaki yokoluş sevdasından..
Sessizliğe borçlu kalıştan..
Hataydı.. Affet..
Söz veremesemde buna, olmayacak bi kez daha..
Geçiyorum bu duamdan.. Unuttum..
Onu unuttuğumu bile hatırlatma bana..
Yanlız bırakma.. Unutma..
Beni bırakma..
