Arama


Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
7 Kasım 2006       Mesaj #192
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
dgullerYalnızlık Ezgisi

Gölgeli, yağmur çiseleyen
Güncesi kırık dökük bir gece
Tıpkı bizim gibi...

Hüzün başımızla beraber
Yalnızlık, yüreğimizin iç cebinde

Vefalar, sevmeler
Bir tebessümlük özürler...
Bilemiyorum ki inkar mı gelmeli kadın!

Hayali sözler karmaşası ki
Asılsız dünyevi düşler belki de hepsi
Yaşamın yorgunluğundan düşen omuzlar
Ara sıcak sevdalar belki de eşikteki yanlızlıklar

Gün ağarmadan terk edilen öpüşler
Bir uzanıp bir geri çekilen o dost eller
Ve umuda yenik ıslak imgeler mi desin kadın
Bittiğimiz yerde inadına bütünleşenler!

Biliyor musun insana hayata ve ötesine dair
Ne varsa aslında hepsine değer...kadın

Sen martı ol umuda kanat aç
Bense mavinin en koyu rengi
Sonra gel
Yasla başını omzuma

Biliyorsunki kadın
Sustuğumuz yerde konuşur yüreklerimiz
İnsan gibi kadın gibi dost gibi

Ne söz isteriz, ne düş
Hayat biziz, kainat biz
Ölüm de biziz, ölüm de biziz kadın!
Haklısın ölememek de var
Sevememek, sevilememek gibi ölememek!

Kahredip yakmalı mı
Bu gece şiirleri kadın yakmalı mı!
Gitme yüreğimizde ki şu yalnızlık,
Gözlerimizde ki ağır hüzün silinmeden gitme...

Yasla başını omzuma...
Sen umuda kanat açan martı, ben dalga dalga mavi
Dinle ikimizin yalnızlık ezgisi bu yüreğim dinle...

Nisan Serap Muratoğlu

dguller