Bıraktım bir cam kenarında kendimi
Bir deniz kenarında, bir yolculukta, bir yoklukta belki
Bıraktım kendimi bilmediğim bir yerde
Yazıyorum sana bu şiiri.
Yağmur damlaları yerleşmiş camlara bu sabah
Her şeyin sessizliği ve çocukluğu vurmuş sanki -duydum ve hissettim içimde-
Şu an senin duymadığın her şey benim ağlamaya yakınlığım
Gözyaşlarıma yakınlığım, sevince yakınlığım, bir denize yakınlığım
Yağmur, damlaları. Yalnızlık? O benim hep hatırladığım.
Bir cam kenarında bıraktım yalnızlığımı
Yağmura bıraktım, cama çizdim, camda kaldım
İki tek yağmur damlası
Biri sen, biri ben
Yanyana getirdiğim, elele tutuşturduğum, ağlattığım.
An gelir ağlarım
Tıpkı sağanak bir yağmur gibi
Yağmur? O hep benim yalnızlığım
Ve hep birsürü gözyaşı
Biri sen, biri ben.
