Yalnızım, tek başına bir ağacım, tam sınırda. Orman dışına itilmiş, kendine ne çölde, ne de kırda yer edinmiş. Bir yanım uçsuz bucaksız çöl, diğer yanım kır. Bir yanım bahar, öte yanım kış. Hepsinin ve herşeyin ötesinde ve dışında tek bir gerçeklik; "benim yalnızlığım!".
YALNIZIM BİR BAŞINA ÇÖLLERDE,
YALNIZIM ŞAFAK DOĞMAZ GÜNLERDE,
YALNIZIM İNCİNMİŞ GÖNÜLLERDE,
DAĞDA OLSAM,
KIRDA OLSAM YALNIZIM,
YOK KALBİMİN BESTESİ,
YOK DERDİM DİYECEK BİR SAZIM.
Yalnızım ben, tek başına bir ağaç gibi...
