Bir adım ötesi ölüm.
Teselli cümleleri kalmamıştı artık.
Ne kendine söylediği,
Ne ona söylenen,
Ne şarkılar yeter olmuştu,
Ne de şiirler.
Son nokta burasıydı.
Ölüm bir adım sonrasıydı.
Kırgındı, kızgındı, üzgündü.
Mahzun ve de süzgündü.
Sümbül narinliği sarmıştı.
Hem umursamaz, hem küskündü.
Baktı son resimlerine.
Meğer ne çok beyaz saçı vardı?!
Gözleri çoktan ışıksız kalmıştı.
Ağladı kana kana.
Kana kana ağladı.
Doya doya...
Sondu,
Sonrası yoktu.
Teselli cümleleri duydu,
Teselli cümleleri ile uyudu,
Uyandı, gerçekleri gördü.
