Sen*
Sen,
İnsanların ayak basmadığı uzaklarda,
Soğuk, karlı dağ doruklarında,
Ulaşılması zor,
Koparılması hatta koklanması bile imkansız,
Asi bir kardelensin.
Sen,
Herkesin gelip geçtiği yol kenarlarında,
İnsanların görüp te farkedemediği,
Ilık baharların kucağında,
Tomurcuğundan yeni sıyrılmış,
Masum bir papatyasın.
Sen,
Kokuları ta uzaklardan bile duyulan,
Yeşil yapraklı dallarda,
Meltemlerle el ele salınan,
Güzelliği bozulur mu diye,
Dokunulmaya korkulan,
Nazlı bir leylaksın.
Sen,
Bir çiçeksin adını veremediğim.
Asi mi,
Masum mu,
Nazlı mı,
Duygularını asla bilemeyeceğim,
Bir çiçeksin.
Ahmet Ormancı
