Üye Ol
Giriş
Hoş geldiniz
Misafir
Son ziyaretiniz:
18:03, 4 Dakika Önce
MsXLabs Üye Girişi
Beni hatırla
Şifremi unuttum?
Giriş Yap
Ana Sayfa
Forumlar
Soru-Cevap
Tüm Sorular
Cevaplanmışlar
Yeni Soru Sor
Günlükler
Son Mesajlar
Kısayollar
Üye Listesi
Üye Arama
Üye Albümleri
Bugünün Mesajları
Forum BB Kodları
Your browser can not hear *giggles*...
Your browser can not hear *giggles*...
Sayfaya Git...
Pazartesi, 08 Aralık 2025 - 18:08
Arama
MaviKaranlık Forum
Anlayana
-
Tek Mesaj #407
AriThmetiCs
Ziyaretçi
10 Kasım 2006
Mesaj
#407
Ziyaretçi
Bana karanlikta fisildar misin? Ölümün soguk nefesini hissetmemi saglayabilir misin? Bunlari yapar misin?
Her gün ölümün beni bulmasini bekleyemem... Dü$ünüyorum beni hayata baglayan ne diye? Ama cevap yok..... Karanligin i¢inde boguluyorum.. Aci ve korku benim en yakin dostlarim oldu.. Beni sardilar.. I¢lerine ¢ektiler.. Orada bile ruhumu kanatan kiriklar gördüm.. Kanattilar ruhumu .. Acilar i¢inde ¢iglik atti bedenim ve ruhum... Aci ve korkunun i¢inde bile o kiriklar beni bulmu$tu .. O kiriklar ne miydi? Camdan mutluluklardı... Kirilmi$lardi.. Ve canimi acitiyordu. eski mutluluklardi.. Bitmi$ mutluluklar...
Aci ve korku beni bir hi¢ gibi i¢ine aldi.... Onlara sarildim ba$ka se¢enegim yoktu ¢ünkü.. Onlara tutunmaktan ba$ka ¢arem yoktu... Karanliktaydim.. Karanlikta sadece aci ve korku sakliydi... Sadece aci ve korku.....
Karanlikta ölümün pis nefesini hissettim.. Ölüm bana hayatta ne kadar önemsiz ve bir hi¢ oldugumu söyledi.. Karanlık her gün bunu bana fisildadi.. i$iklar kapaninca her gece fisildadi... Önemsizligimi... Ilk ba$larda ürkütücüydü, korktum.... Benden ba$ka birilerinin olmadigini dü$ünmü$tüm ama varmi$; aci ve korku varmi$. Sadece ikisi.. ¢aresizce onlara sigindim belki beni karanligin i¢indeki o fisiltilardan kurtarirlar diye.. Saf bir ¢ocuk gibi onlarin yanina gittim .. Habersizce.. Beni daha da ¢ok karanliga iticeklerinden habersiz... Beni yalanlarla aldattilar, aldandim..... Bana hep dogrularin yalanligindan ger¢ekligin sahteliginden bahsettiler... Gün ge¢tik¢e daha da inandim.. Ve artik, artik karanligin en sonundaydim; onunla yüzle$tim.. karanligin sogugunu hissedince anladim... Korku ve acinin yalan oldugunu... Ama artik ¢ok ge¢ti.. Karanlik her yanimdaydi... Yüzle$mek zorunda kaldim.. Tam ortadaydim karanligin korku ve aci kö$ede sahte bi'gülümsemeyle gülüyorlardi... Aglamaya ba$ladim.. Etrafima bakindim, beni kurtaracak birilerini aradim.. Ama kimse yoktu.. Karanlik bir kuyunun dibindeydim ¢iglik attim agladim "niye ben?" diye.. Ses yoktu; sahte gülümsemelerin sesinden ba$ka.. Ama birden biri geldi bana seslendi... O sendin.. Birden gülümsedim.. Kendimi ¢aresiz hissettigim bi'anda geldin..... Beni ordan kurtaracagini söyledin; ama o da her $ey gibi yalanmi$!
BEĞEN
Paylaş
Paylaş
Cevapla
Kapat
Saat: 18:08
Hoş Geldiniz Ziyaretçi
Ücretsiz
üye olarak sohbete ve
forumlarımıza katılabilirsiniz.
Üye olmak için lütfen
tıklayınız
.
Son Mesajlar
Yenile
Yükleniyor...