yalnız olmaktan bıktım
yalan davranışlarla karşılaşmaktan
sevgisiz sözler duymaktan
hele seninle olupta sensiz kalmaktan
katlanamayacak kadar çok sıkıldım
ayrılıkların en acısını tattım
senden ayrılmakla inan yıkıldım
sesine, kokuna, varlığına
yalnızlığı bana unutturuşuna
seninle mutluluk dolu kahkahalara
çaresizce bağlandım
beynimi susturmak için çırpındım
bu bir kuraldı katlanmalıydım
ama beynim anlamadı
sensizliğe isyandaydı
bedenim birkaç gün değil
sürekli mutlu olmalıydı
sonunda yazılarıma sığındım
arkadaşım, sırdaşım
her zaman gerçek seven yoldaşım
güzel gözlüm, tatlı dillim
yalansız konuşan, dolansız davranan
sadece sensin benim iyiliğimi arzulayan
eyyy güzel insan
hakkını inan
ne gözyaşlarımla
ne canımla
ne dünya malıyla ödeyemem
benim biricik fedakâr melek
annem
evet anneciğim sanaydı bu şiirim
seni çok seviyor
bebeğin...
(24 04 1996)
Aslı Demirel
