Küçücüktüm tanımadan önce seni
Ellerinin dokunuşuydu bana hayatı öğreten
Ne çok sene geçti seni görmeyeli
Çektin gittin bir gece hoşçakal bile demeden
Şimdi diktiğimiz ağaç meyve veriyor
Ben hala çocuk gülüşümle
Şimdi rüzgarlar daha soğuk esiyor
Ben hala senin aldığın eldivenle
Yaşamaya çalışıyorum
Biliyorum bir gün tükenecek aldığım bu nefes
Güçsüzleşecek anlamlı bakışlarım
Ben koşarken bir heves
Aşkın taşına takıldım
Çok düştüm belki çokta kalktım
Geri dönersin diye avaz avaz bağırdım
Belki de çok sessizdi çığlıklarımmmm
Diyorum ya ben aşkın çelmesine takıldım.
Şimdi her gece anarak uyuyorum seni
Belki bu gece ölüm alır beniii
Diliyorum son isteğim gibi seni
Ama ayağa kalkamıyorum.
Biliyorumm artıkk yok denecek kadar az ömrüm şimdi seni seve seve
Ölüyorummmmmm! !
Gülçin İçöz
