önceleri sana şiir yazardım
varlığını bilmeden gözlerimde büyütürdüm resmini
hatırlıyorum
siyah omuzlarına dökülen saçların vardı
sonra bal köpüğü renkte gözlerin
ve merttin
gözün kara ve cesurdur...
dokunamazdım sana
dokunursam bu rüya bitecek ve sen bozulacaktın
o yüzden hep gözlerimde büyüttüm seni
adını dahi bilmeden
düşlerimde ezberledim seni
sonra uzun uzun senli düşünceler sarardı beni
varlığını öğrendiğimde nerdeydim biliyormusun
en diplerde.....
ve seni taşımıyordu yüreğim
çünkü ağır geliyordun bedenime...
seni taşıyabilmek çok zordu
ve ben taşımaya karar verdim en dip kuyularda....
ve o kuyulardan beni senn sevgin çıkardı
biliyorum bana çok dua ettin
ve tesellim sen oldun....
ağladığımda ağlardın
güldüğümde gülerdin
ve sen TEBESSÜMLERİME GİZLİYDİN...
neden mi
çünkü artık seni yüreğim taşıyor
ve özgürce sevebiliyordum
o isimsiz şiirlerimin yazılarımın
bir nedeni vardı ve ben onu arıyordum
yani seni....
ve seni buldum
ey güzel seni bulduğum gün ALLAH A ŞÜKRETTİM....
çünkü biliyordum. boşa çıkmayacağını hayallerimin
ve dualarımın.......
dedim ya ey güzel ben doğarken de sana nişanlıydım
giderken de sana nişanlıyım..........
bizi ölüm ayırmaz ey güzel
biz bu dünyaya değil
ölümden sonrasına yeminliyiz....
