Arama


Pollyanna - avatarı
Pollyanna
Ziyaretçi
12 Kasım 2006       Mesaj #218
Pollyanna - avatarı
Ziyaretçi
Yalnız Kalınca
Bir ıstırap yalnızlık,
dinmek bilmez acısı.
Her gün artar biraz daha,
eksilmeden sancısı.

Kül bassan da yarana,
için için,hep kanar.
Hiç anlamaz halinden,
ne yatak,ne taş duvar.

Göz yaşları içinde,
sürüp gider,şu ömrün.
Ne şarkıyla,ne sazla,
teselli olmaz gönlün.

Artık son bulsun,dersin,
yalnızlığın bu zulmü.
Pervazsızca beklersin,
gelsin diye ölümü.