Bu şehre hüzün yağıyor şimdilerde.
Ağaçtan düşen yapraklar
yağmurla öpüşüyor.
Rüzgâr olabildiğince sert esiyor,
yokluğunu savuruyor yüzüme.
... ... Martılar denizleri öksüz bırakmış.
Kanatları düşmüyor artık su yüzüne.
Hele istanbul'u hiç sorma!
Boğazında kalıyor aşklar.
Kız kulesinin nazından geçilmiyor.
Fatih sultan mehmet bile feth edememiş gönlünü.
Çok sey değişti gidişinle bu şehirde.
Vapurdan atılan simitlere bile tenezzül etmiyor kuşlar.
Çaylarsa ben kadar dem'li,
sen kadar soğuk !
Isıtmıyor içimi.
Güneş mi?
O doğmuyor çoktandır.
Görünmüyor ortalıkta.
Belliki var bir derdi.
Sarı saçlı kız ışığını vurmuyor artık şehrime.
Geceler!
Geceler karanlık her zamanki gibi,
ay ışığı arada vuruyor can kenarıma.
Yıldızlar çekilmiş göğün odalarına.
Arada bir kayıp gidenler oluyor sen gibi.
Ben mi?
Ben de çok değiştim!
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
eskisinden de çok özlüyorum.
Artık aklımada gelmiyorsun !
Aklımda işin yok zaten.
Çünkü kalbime gel'iliyorsun!..
Kısacası benim şehrime sen yağıyorsun yine.
Peki ya senin şehrine?
Ben yağıyor mu caddelerine?...
Suhey Yayla
