Yalnızlığıma (Yalnızlık)

bir kırbaç gibi çarpan
dalgaların
yaladığı kıyılardan
söküldü
arta kalan
her şeyden

dönmedi uçurumlardan
intiharları gözyaşlarının
ve susmadı
yüreğime işleyen
inleyen melodi
kan damladı güneşten
vurduğunda saatler
zifirî karanlığı
hüzne düştü
dirilişimin diğer yarısı
eriyen bir mum misâli
geçti ömür…gitti
sorgusuz sualsiz
kuru bir ayaz eser şimdi
penceremden içeri
geç saatlerin erken çalışları
harmanladı delilsiz dışlanışları
düşünsel bir ıssızlığın ortasında
çıktı zıvanadan kırgınlık
koptu teller
artık
delirme zamanı geldi
ne bir kuruntu
bu duyumsamaların had safhası
ne de paranoyası yaşanıyor
suskunluğun
görüyorsan istenmediğini
savuruyorsun lanetleri havalara
hırsla…yüreğin yara almış
bundan işte
suskunluğum
ve yalnızlığım
kendi kabuğunda çıldıran bir şiirin içinde yol alıyorum
sessizim ..

MsXLabs Üye Girişi