Vefalı dostlarım
ben sağ yamacıma alırım sevincimi.
yeşil çuha masada bir oyun bizimkisi.
sol yamacımda hüzün oturur; sakindir.
keder karşımda durur, daimi delegedir.
sevincim başlar oyuna, kartları dağıtır.
keder mızıkçıdır; işi gücü itirazdır..
hüzünde oyun yavaşlar; dürtmek gerekir.
el biter bende. pişti olur
sevincim çay söyler kendine, çaycıdır
solumdaki hüzün, tamm şarapçıdır
keder tüm içkileri karıştırır, duman olur
yudum yudum içerim herbirinden ben.
hesap gelir; sevincimde para bozuktur
hüzünde zaten para yoktur..
keder sıvışmadan tuvalete..
tüm hesabı ben öderim. kural budur...
