Otogar yalnızlıkları... Bekleyişler...Otogar yalnızlıkları..bekleyenler ve beklenenler..
dünyanın en sırlı insanlarıdır otogar insanları..
öyküleri oldukça zengindir onların..
Bir nesli ötekiyle buluşturan görünmez köprüler vardır orda ve bir neslin ötekinin izini kaybettiği derin bir uçurum; orda..
İnsanlar sigaralarını en derin oorda çekerler içlerine..
orada yalnızlıklar,orada saf tutmuş özlemler elele halay çekerler..
duruşlarında efsunlu bir dünyanın bakışlarını barındıran gizem dolu kadınlar ve öyküsü arabesk kayıp insanlar....
Ne zaman uzun yolculukların çağrısına kulak versem,bir kaç saat evvelden giderim otogara..ve her otogara gidende yeniden aşık olurum ben..uzun yol arefelerinde..tarifsiz bir heyecan çarptırır kalbimi..o gizemli,o efsunlu,hiç konuşmayan ama sürekli içlerinde sözcükten vagonlar taşıyan otogar kadınlarına aşık olurum ben..gözleri uzaklara ayarlıdır,onların..
bişeyler fısıldarlar hep,kendilerinden başka hiçkimsenin duymayacağı kısık bir sesle..
işte bakın bu o..
Biletini çıkarıyor cebinden aradabir..
baktığı;otobüsteki koltuk numarası mı yoksa gideceği şehrin adımı,bilinmez ama benim bildiğim şey o kadın birazdan kendini kuşatıp durmakta olan sınırların ötesinde,bu sıkışıp kaldığı havasız ve umutsuz şehrin ötesinde bir dünyanın adıdır o bilette baktığı ad,kurduğu düş,gördüğü hülya..o bilet sanki onu birazdan umutların yeni heyecanların kıyılarına taşıyacaktır..işte çalıştırıyor kaptan büyük bir homurtuyla bu koca mekanik balinayı..birbir sarılıyorlar birbirine eşler dostlar hısım akraba..ve işte kervancının sesi..-haydi! kalmasın noktanokta yolcusu..nasıl davetkar bir isim bu şehrin ismi..oysa kim gitmek istemez ki o adı ...... olan düşşehre..içimden dur demek geçiyor..dur kervancı senin gideceğin o ülkeye gidecek binlerce insan biliyorum ben.hatta gönüllü olarak senin firmanın elçisi olabilirim..yeryüzündeki tüm şehirleri dolaşıp sana hiç tanımadığım binlerce yolcu ,yüzlerce elçi bulabilirim..ama buna yetmezki sabahları şehirlere homurdayarak giren mekanik balinalarındaki koltuklar, düzenlenecek yüzlerce sefer...yetmez be kervancı..
sonra adını bilmediğim o efsunlu kadın;sigarasından son bir yudum daha çekiyor içine ve üflüyor..üflerken gözgöze geliyoruz..utanıp önüme bakyorum..gülümsesem sapık sanacak,gidip ona merhaba desem ya da el sallasam..yo olmaz..otobüs hareket ediyorken koşup ardından :-durun bende geliyorum- diyerek koşup bağırsam..binsem otobüse ve otursam karşı koltuğuna o efsunlu kadının..
--hey bayan desem biliyor musunuz az evvel siz sigara içip uzaklara dalarken size gizlice bakıp aşık oldum ben..ve bırakıp tüm tasarlanmış yolculuklarımı,yolumu bekleyen dostlukları,ugruna hayatımı verdiğim ideaları..size geldim sizinle olmaya..sizinle yaşamaya,ağlamaya sizinle gülmeye ve ölmeye..beraberce..---
yüzüme bakacak o efsunlu kadın.ya ümraniye sapığı sanacak yada çıldırmışın biri..
adımın hiçbir önemi yok bu mevzubahiste..yalnızca bir yolcuydum bir şehirden ötekine..bir düşün ötesine..
ne geldiğim şehirde elsalayan biri ne de gideceğim şehirde kollarını açmış beni özlemle kucaklayacak hiçkimse..birazdan bende gidecektim bu şehirden..ve bir daha rastlamayacaktım peronda önümden geçen kimi küpeli kimi pearcing li kimi cüppeli,.kimi marksist,kimi budist,kimi müslüman,kimi hiçe tapan bu otogar insanlarına..bu bekleyişten bana kalan;o efsunlu kadının sigara içerken uzaklara bakan gözleri ve bir peron duvarına yapıştırılmış yaşlı başı bağlı bir kadının resmi..va altında yazılı şu satır..
---Fatma DURAN -72 yaşında hafızsını yitirmiş bu kadın annemdir..Onu bir gören veye rastlıyan olursa şu aşağıda yazılı telefona bildirmesini minnetle istirham ederim---
