Aslında...

Bir sen vardın, dokunuşlarında hayatın alnıma...
Çarelerimi dürdüm bohçama.
Güneşler ısmarladım gecelerin koynuna.
Gün kokusuz sabahlara,
Bekçilik etsin diye
Salmaya salardım da umutları aslında...

Bir gözlerin yoktu,
Bir de ellerin.
Sensizken,
Ölemiyorum bile,
Neyleyim...

6.10.2005

Öznur Karayumak