Şiir Nehri -1- [Arşiv]

Nice aşk yitirdim ben...

Kışkırtıcı bir bakışıyla çılgına döndüğüm,
bir dudak büküşüyle ağulu acılar çektiğim,
kahkahalarıyla şenlendiğim, göz yaşlarıyla kederlendiğim.
Bir tanrıça katına çıkarıp tapındığım,
kutsal mabetlerinin sunaklarına
hayatımı bir adak gibi bırakmayı arzuladığım,
memelerinde, kasıklarında, kalçalarında bacaklarında, boyunlarında,
adanmış topraklarda dolaşan bir sofu gibi
vecd içinde kendimden geçerek dolaştığım,
ayaklarına kapandığım, göğüslerinde ağladığım,
saçının bir teline halel gelmesin diye
fütursuzca ölüme yürüyebileceğimi hissettiğim,
bazen öldürmeyi şiddetle istediğim,
onda yok olup onda var olduğum,
bana her defasında aşkı, acıyı, sevinci,
hayatı ve ölümü yeniden öğreten kadınlar yitirdim ben.

Kızıl bir kor gibi örslerine bıraktığım ruhumu
bazen sert darbelerle bazen yumuşak dokunuşlarla şekillendiren,
benden başka bir ben yaratan, onun her şeyi,
babası, oğlu, kardeşi, kocası, sevgilisi olduğum,
onu her şeyim yaptığım, varlığıyla her şeyin tadını,
kokusunu görüntüsünü değiştiren,
sıradan bir çok davranışı olağanüstü maceralara dönüştürüp
olağanüstü maceraları olağanlaştıran kadınlar.

Yitirmenin ne olduğunu biliyorum
Kendi hayatını hayatından çıkartmayı,
kendi tanrıçanın mabedinden uzaklaşmayı bir kadını öldürüp,
kendi cinayetinle ölmeyi biliyorum artık

Hangimiz kendimiz olarak mutluyduk ki?
Onun için değilmiydi zaten bize kendimizi unutturanlara,
aşka ve sanata hayran olmamız.
Onun için değilmiydi zaten aşık olduklarımızı bir tanrıça gibi görmemiz,
onların bir mucizeyi gerçekleştirdiklerine bizi değiştirdiklerine inanmamız.
Uzun ve imkansız kaçışımızda
bize yardımcı olan herkese ve her şeye minnettardık....

d0eea5b5b69hw

MsXLabs Üye Girişi