1. Ben, en yüce derecede yetkin varlık olan Tanrı fikrini zihnimde taşıyorum. 2. Mükemmellik niteliklerinin birinden mahrum olan bir varlık, en yüce yetkin varlık olamaz. Öyle ise, 3. Tanrı’nın, yani en yüce derecede olgunluğa sahip varlığın, mükemmellik niteliklerinden mahrum olduğunu düşünmek çelişki ortaya çıkarır. 4. Varlık, bir yetkinlik niteliğidir. Öyle ise, 5. Varlıktan mahrum olmak, yetkinlikten mahrum olmak demektir. 6. En yetkin varlık olan Tanrı’nın varlıktan mahrum olacağını söylemek, çelişki doğurur. 7. O halde, Tanrı’nın varolması, Tanrı kavramının ayrılmaz bir parçasıdır. 8. Sonuç olarak, Tanrı gerçek anlamda vardır.
1. Tanrı en yüce mümkün olan varlıktır. 2. Tanrı en azından her kesin aklında ya da anlayışında vardır. 3. Akılda olan en yüce varlık gerçekte olan en yüce varlık kadar yüce olamaz. 4. Eğer Tanrı yalnızca akılda en yüceyse o zaman varlığı mümkün olan en yüce varlık olamaz. 5. O zaman Tanrı akılda olduğu gibi gerçekte de vardır.
1.Eğer Tanrı varsa O’nun varlığı gereklidir. 2.Eğer Tanrı yoksa, O’nun varlığı imkansızdır. 3.O zaman Tanrı ya vardır ya yoktur. 4.Tanrı’nın varlığı ya gereklidir ya da imkansızdır. Yani çelişki vardır. 5.Tanrı’nın varlığı mümkündür. İmkansız değildir. Yani çelişki ispatlanamamıştır. 6.O zaman Tanrı’nın varlığı gereklidir.