Mavinin alacasında kaybolan gece yıldızlarını göremedim Zaman tedirgindi ayırmaktan renkleri Sarhoş sokaklardaki ıssız kedi misali korkarım gölgemden Sendelersem bir taşa takılıp yere çakılmadığıma şükreder ağlarım Kaldı mı kelimelerin bir anlamı şimdi? Onları ardı ardına dizip cümleler yazan parmaklarımın peki? Anlamsız hayatıma bir gece güneş doğacak mı Orantısız büyümüş bedenim; yüreğim çocuk kalmış Büyümeye isyan etsem sesimi duyan olur mu Islak duvarların ardında kırmızı geçmişim Kahve tonlarındaki anlarımda bir damla aşk kalmış Yeşil gökyüzünde mor martılar vardı ben çocukken Turuncuydu annem lacivertti babam... Ben çocukken renkler vardı Şimdi renklerin adı var sadece Göz yaşlarımın bile bir anlamı vardı ben çocukken Topum patlar, bisikletten düşerim, kafam gözüm yarılır, ağlardım Oysa şimdi yok yere ağlıyorum Sebepler küçüldü ben büyüdüm belki Çok umutlar ettim, sıktım suyu çıktı Şifa niyetine içirdim eşe dosta Ben büyüyünce duydum sessizliğin sesini Gerçek masallar anlattım çocuk yüreğime Üç başlı devlerle ağzından alev çıkaran ejderhalarla savaştım Hep yendi prensler kurtuldu prensesler Mutlu sonla bitti her masal Gerçek masallar da bitince ben büyüdüm; yüreğim büyüdü.. Hani çocuktu yüreğim Öyle zannetmiş... Yine zannetmeler köşe kapmacası oynamış
