Karanlık Bir Gecede Düşünce Anaforları
Karanlık Bir Gecede Düşünce Anaforları
Bu çöl yangını tutuşur ilk heceyle
Saydam gecelerin perçemine asıldığı anda
Tılsımını yitirmiş efsûnî kitabelere kanarken ben
Yontma kadim sahifenin yanmış köşesinde
Kırk-ikindi şafaktan doğarım yeni-baştan
çizgileri silinmiş karartı ayalarına toprağın,
Ahengi kırmızıya bürünen sefir düşlerimle…
Üzerimde eksikliklerin devirdiği ezmeler
Taşınması güç handelerden taşar
Delişmen yanlarım ipini koparmış/ firarda
Sen, taşraların sürgün ettiği son mektup
İzinin deştiği yanlarımda intihar bekçileri
Saatleri bir muhale iterken beynimde
Zorlar beynimin mesur kelimeleri giz dehlizimi..
Maltada ıslatır saçlarımı yağmur
Ben hücremde kelebek kanatlarıyla
Çizerim resmini perdahı koparılmış duvarlara
Dilerdim son defa ümidim yıkık,
İntiharımın okşamasını çatlak tırnaklarımı
Bahanesi korku yaftası ve ölüm telvesi dudaklarımda..
Bu kaçıncı uykusuz gecedir,
Vücudumda ucuz bir sıyrık misâli geçiyor üzerimden
Ürkekçe açıyorum gözlerimi sabahına
Barut kokusundandır yüzümün buruşması
Beynime batan kan mızrakları
Titrer bağlamamın telleri canımın teninde
Ranzamda ölüm sessizliği çınlatır kulağımı..
