Git için huzur bulsun, ben maziyi korurum,
Ardında bıraktığın izler bana emanet.
Ayrıldığımız yerden ayrılmadan dururum,
Bir zaman şaha kalkan ‘bizler’ bana emanet…
Nelere maruz kaldım, ne zamanı ne yeri,
Ağzımı laf doldurdun sen söylettin Ayser’i,
Siyahlara büründü söndü gözümün feri,
Usanmadan baktığın gözler bana emanet…
Yüreğim boyun eğdi, aklım sana kin etti,
Kurduğun her cümlenin yüzdesi ihanetti,
Yemine gerek yoktu her kelimen senetti,
Senin dilinden çıkan sözler bana emanet…
Artık gücüm yetmiyor en ihtiyar yaştayım,
Özümden ara beni topraktayım taştayım,
Takvimleri tükettim mevsimlerden kıştayım,
Baharlar senin olsun güzler bana emanet…
Ayser ÖZBAKIR
