gökyüzü mavi ve bulutlu yine bir temmuz sabahı elimde çiçekler kapına kadar geldim ama basamadım ziline usulca tuttu birşey elimi uzanamadım kapı ziline oysa ne hayyaller kurmuştum gelmeden evvel o mutlu günlere geri dönmeyi sana ilk seni seviyorum dediğim günkü heyacanını görmeyi dilemiştim 18 ay sen siz geçen o kadar çok dakikam varki anlatamam çektiğim acıları sensizlik ne kadar kötüymüş demek sabırsızlıkla bekledim doğan şafağı bir ben kalmışttım geriye arkadaşlarımdan hepsi gitmişti yar larını yanına bir ben kalmıştım kocaman bölükte tek başıma senin hayalin olmasa ne yapardım boş ranzalarda ama bak geldim artık hadi at artık parmağından o anlamasız yüzüğü ..... yalan de ben yanlız seninim de ne olur biliyorum sen hep beni sevdin öyle değilmi her gece hasretime ağladın sabahlara kadar ne olur çıkar artık bak geldim artık elimde çiçeklerle kapına .
o şafak sabahını üstünden tam 4 yıl geçmesine rağmen hergün kapına kadar gelmeme rağmen gene de basamadım o zile unutamadım kulalaklarımda çınlayan o çocuk sesini o masum dudaklardan dökülen iki heceyi <<<<<ANNE>>>>>>>>
Son düzenleyen Blue Blood; 28 Ağustos 2007 08:26
