NOKTA (.)

Tamamlanmış cümle sonlarında kullanılır:

• Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ,ağlardım.
• Beni sevmiyordun,bilirdim.

Kısaltmalardan sonra kullanılır:

• vb. Prof. Dr. Cad. Alm. Ar. İng.

Sıra gösteren rakamlardan sonra “-inci” eki yerine kullanılır.

• Senin çocuk 1. sınıfta mı okuyor.
• Dün 25. yaşıma bastım.

Tarihlerin yazılışında gün,ay ve yılı gösteren sayıları birbirinden ayırmak için konur:

• 21.03.1978 , 29.X.1925

Saat ve dakika gösteren sayıları birbirinden ayırmak için konur:

• Yarın 08.45’te gideceğim.

VİRGÜL (,):

Yazıda sıralanan eş görevli sözcükler ya da söz gruplarını ayırmada kullanılır:

• O kitabı aradım , buldum.
• Fırat,Dicle önemli nehirlerimizdendir.
• Çalıkuşu’nu ,Huzur’u ,İntibah’ı okudun mu?
• Kitabı açtı ,birkaç sayfa çevirdi , yüksek sesle okumaya başladı.
• Yakında yine bahar gelecek, ağaçlar çiçek açacak ,kediler damlara çıkacak.

Anlama güç katmak için tekrarlanan sözler arasına konur:

• Oğlunu , kadersiz oğlunu bir daha göğsüne bastı.
• Akşam,yine akşam ,yine akşam

Hitaplardan sonra kullanılır:

• Sevgili Kızım, Değerli Öğretmenim, Saygıdeğer Müdürüm,

Yüklemden uzak kalmış özneden sonra konur:

• Ahmet Haşim, şiirde anlamın kapalı olmasına ve musikiye önem vermiş bir şairimizdir.
• İşte bu adam, Türkiye’yi pislikten kurtaracak tek adamdır.
• Tatlılar,kalorisi fazla ;fakat vitamini az besinlerdir.

Cümlede vurgulanmak istenen ögelerden sonra konur.

• Yarın,buraya geleceksin ve bu işi çabucak bitireceksin.

Anlam karışıklığına meydan vermemek için adlaşmış sıfatlardan sonra kullanılır:

• Genç, adama ters ters baktı.
• Hırsız, çocuğu kovaladı.
• Yaralı, kadının yüzüne bakıyordu.
• İhtiyar, adamın suratına tükürdü.

Bazı cümlelerde anlam karışıklığını önlemek için kullanılır:

• Oku; adam ol baban gibi ,eşek olma.
• Siz de kazançlı çıkmak istiyorsanız benim gibi, hanımları alışverişe gönderin.

Bir addan önce gelen zamirlerden sonra kullanılır:

• O, şiiri niçin ezberlememiş?
• O ,güzel günlerine yeniden dönebilse.
• Bu, kadını bir daha görmemiş.
• Şu ,bahçeye dikilecekmiş.

Arasözlerin başında ve sonunda kullanılır.

• Bu büyük komutanı, Atatürk’ü ,saygıyla anıyoruz.
• Bu yöre, Sibirya ve çevresi,alabildiğine soğuktur.
• Örnek olsun diye, örnek istemez ya, söylüyorum.
• Bir kuş, bir çiçek, bir böcek ,ne bileyim ben, her şey onun ilgisini çekiyordu.
• Ben de Ankara’da, o güzelim başkentte, beş yıl kaldım.

Yazıda tırnak içine alınmamış aktarma cümlelerin sonunda tırnak işareti yerine kullanılır:

• Minareyi çalan kılıfını hazırlar, diyordu.
• Artık sevmeyeceğim,dedi.

Cümle başında kullanılan “evet,hayır,yok,yoo,peki,tamam,hayhay,olur,

• haydi,elbette…” gibi sözcüklerden sonra kullanılır:
• Hayır, bu işi sevmedim. Evet, yarın sınavsınız. Yoo,işte bunu yapamam, dedi.