Karanlık ışığın yokluğudur, zulüm adaletin yokluğu, hatta nefret bile bir yönüyle sevginin yokluğundandır diyebiliriz. Çünkü sevginin yokluğu, yabancılaşmaya ve ötekileştirmeye sebep olur, ötekileştirme ise nefrete dönüşür.