Varlıkları, kavramları, duyguları karşılayan ad soylu sözcüklerdir.
Örnek: şeker, iyi, diş, çiçek, demir, yas, kin…

İsim köklerine “–mak, –mek” mastar ekini getiremeyiz.
Örnek:
“şeker” → şeker–mek olmaz
“çiçek” → çiçek–mek olmaz
“ağaç” → ağaç–mak olmaz

İsim kökleri 4 çeşittir:
a) Varlık kökleri : Çöl, yol, sıra, ev...
b) Nitelik kökleri : İyi, güzel, kötü...
c) Duygu kökleri : Ah, vah, tüh, ey...
d) İlgi kökleri : Ben, sen, o, ile, için...

İsim kökleri cümle içinde "isim, zamir, zarf, sıfat, edat, bağlaç ve ünlem" göreviyle kullanılabilir. Dilimizde isim kökleri en fazla üç heceden oluşur.

Örnek: Karınca, kelebek, araba...