süvarileri geliyor yıldızların düşlerimiz içre
toynakları kırık terli atlarıyla; ben hep Lena diyorum
aragon'un "elsası" gülüyor gümüş rengi
dünyada hep bir şeyler değişiyor
bir şeyler hep yarısı oluyor elmanın
kuş yüreğinde atarken nabzı yapayalnız kalmanın
savaşların
ben eskiden süvariydim yanlış atlarına binerdim
bir gün geldi ağır aksak örseledim şarkının birini
çingeneler uzun uzun güldüler de yıllarca ahiretsiz kaldım
şafağın delileri zirvelerini dürtüyorlardı dağların
ağların içinde balıklar burçlarıyla oynaşıyorlardı baltık falında
bense hep alkol diyordum "kızkulesi cumhuriyetinde"
ve ortaçağın benzi atıyordu bir sunay akın şiirinde
sevişmeler dürtüyordu çarşafını üvey denizlerin.
süvariydim ama yoktu silahım. firlattığım sadece iki üç taş uzağa
durmadan avuçlarıma nehirler çizerdim, yüzdürürdüm timsahları
(bazen onlar da ağlar di mi?)
nil kederleri yutardım şölenler için: bu kadar dilemma
hepimize yeter!
sonra özkan mert gelirdi ikimize benzeyen bu kasaba toprağına
kanı koyu damarı kesik hülyalarımızdan mısralar akardı
sarışın anılarına kapkara türkiye günlerinin
yalan söyledim ben süvari değildim
sadece kuzeyli bir kadın sevdim inadıyla taşranın
küflü peynir yiyerek zeytin ağaçlarının altında
çiçeklerin en mor açma vakti
çünkü kaçak bir at gibiydim ters kulvarda koşan
toprağa boynu bükük yıldız.
en büyük koşuyu kazanacağım yakında korelli
ödül eğer A?K'sa
gerek bir şarkıyı sonuna kadar dinleyerek
gerekse başına dönerek hayatın.
