Anlıklar......... Kimseleri istemiyorum
Düşlerimde yola çıktığım vakit
Gerçeğin beni bunalttığı günlerde
Dilimden düşürmediğim bir şarkı gibi.
Sen ol sesimin konak yerinde
Yeter…
Yüzün de olmasaydı
Dünyayı yumuşatan o yaz bulutu gülüşün
Günlerim neye benzerdi, ya ömrüm?
Karanlık mahzende soluk bir resim
Rutubet, toz ve küf kokuları içinde
Eskir, eskir, eskirdi…
İnsan kendini duymadığı bir günü
Nereye kadar taşıyabilir.
Alın çizgisinin çukurunda
Sesinde senin adın
Ufkunda yüzün yoksa.
Bir salkım söğüde benzetiyorum seni
Uzak, çok uzak kıyıları süsleyen
Kendimi unutulmuş bir ırmağa
Yalnızlığın ufuklarını bütünleyen
Düşmüyor bir gün olsun
Sularıma gölgen…
Senin bana gelişin günler içinde
Bir su serinliğidir olsa olsa
İnce kırılışlarla güneşin altın kanatlarından
Ağustos topraklarına dökülen
İçtikçe susuzluğumu arttırır gülüşün.
Yanlış bir kapıyım ben
Önünde yanlış bir çocuğun durduğu
Açılsam acılara değer kanatlarım
Açılmasam, simsiyah bir mutsuzluktur duruşum.
Sabah yüzündür, akşam yüzünü dönüşün
Gece bıraktığın boşluktur ardında
Ve şiir,
O ince hilaldir lacivert yalnızlıklarda
Sarılıp süzgün ışığına
Katlanmanın türküsünü söylediğim.
“Değişme” diyen sesin kaldı geride
Terkedilmiş evlerde hayal gibi yankılanan
“Sen böyle güzelsin…”
Değişemezdim, değişmedim
Ömür sürüyor yırtarak yine yürek zarını
Aykırı soruların o bildik seyrinde
Küçük bir incelikle ışıklanıp
Düşerek gölgeler içinde
Aldanışın içedönük o gücenik ülkesine
Seni koruyacağım sana bile sezdirmeden
Gökyüzü gibi uzaktan ve beklentisiz
Gereceğim yüreğimi üzerine
Sevmek birazda bu değil midir?
Islatmasa da sesini bir daha
Bir isyan türküsü gibi sürdüreceğim yağmurumu
Düşlere ömürler veren o duygu bulutunun…
Şükrü ERBAŞ
