Sensizliğin adıydı hüzün,
Umudun varoluşunda saklıydı yüzün.
Dermanı sendeydi,
Renklerine küskün günümün...
Ve sımsıcak, yorgun ellerindi,
Hayatımın kaderi.
Yüreğiminse,
Hem ateşiydin, hem su serpeni...
Oysa çiçekleri her kokladığımda
Duruşun gelir aklıma,
Köşebaşında,
Papatyalarla...
Çık, gel!
'İşte burası virgül..' dediğin yerde,
Bekliyorum seni.
Beklemek bile güzel gözlerini...
Tren raylarına fısıldadım geleceğini.
İyi ki varsın ömrümün yedi rengi !
İyi ki...
Ayşenur Öksüz
