Mahşerde Yaşamak
Ölüler yürüyordu çıplak ayaklarıyla
Ve bedenleri bir kor misali yanmıştı.
Hiçbirşeyden şikayetçi değillerdi.
Hepsi sanki isteyerek Gelmişlerdi
Hava birazdan kararacaktı
Kızıl vücutları aydınlatıyordu etrafı
Ve düştü bir tanesi daha yanıp bitmişti.
Kaldırmadı diğeri elini bile uzatamadı
Yürümeliydi yanarak yalınayak
Ve kararmış gözüyle biri yanaştı uçuruma
Korkuyordu biri elini uzatacak diye
Yanmış bedenini hızla attı aşağıya
Son cümlesini kimse anlayamadı
Yanarken bile ben değil başkaları üzülüyor
Beni bu acı daha fazla yakıyor demişti sanırım
Ülkü Ural
