DNA'nın yapısı.
DNA’nın yapısı 1953’te F. Crick ve J. D. VVatson tarafından kesinlikle ortaya kondu. DNA, kuramsal olarak sonsuz uzunlukta ve sarmal olarak birbirine dolanmış yan yana iki molekül zinciridir. Bu zincir, hayali bir eksene sarılı bir ip merdivene benzetilebilir. Merdivenin kolları düzgün ardışık sırayla dizili bir şeker molekülü (dezoksiriboz) ile bir fosforlu molekülden oluşur. Merdivenin basamakları kollardaki şeker moleküllerine bağlıdır. Basamaklar tam ortada gevşek bir hidrojen bağıyla birbirine bağlanmış biri pürik, öteki pirimidik olan iki bazdanluğuna nükleotit denir. DNA molekülündeki sarmallık sağa doğrudur; her on çift nükleotitte tam bir t„ur tamamlanır; hepsinde tur aralığı 34 A , nükleotitler araosı uzaklık 3,4 Â , molekül genişliği 25 A 'dur.

DNA hücreyi yöneten moleküllerdir. Türe ve canlıya özgü olan bütün kalıtsal bilgiler DNA da gizlidir.
DNA’nın yapısında kalıtsal özellikleri taşıyan genler bulunur.
DNA’nın en küçük yapı birimine nükleotit denir.
Nükleotitler DNA`nın temel yapı birimleridir. Bir nükleotidin yapısında aşağıdaki gibi fosfat, seker ve organik baz bulunur.

Organik bazlar adenin (A), timin (T), sitozin (C) ve guanin (G)`dir. Nükleotidler hangi organik bazı içeriyorlarsa o bazın ismiyle adlandırılırlar.

• Nükleotitin yapısında bulunan şeker 5 karbonlu olup Deoksiriboz şekeridir.
• Fosfatlar DNA ya asitsi özelliği kazandırırlar.
• Nükleik asitler iki çeşittir. DNA ve RNA dır.
• Her bir Nükleik asidin (DNA) yapısındaki 4 çeşit nükleotidin farklı sıra , miktar ve farklı kullanımı sonucu farklı kalıtsal şifrelere sahip nükleik asitler (DNA) oluşur.

DEVAMI DNA (Deoksiribo Nükleik Asit)