Giderken
KORAY KARAMANLI
Seni alırken uzaklardan
Kan karışmış gömleğime
Ellerim kuru, sonbahardan kalma.
Gözlerim cilasız ceviz ağacı.
Yüreğim kaybedenlere şarkılar söyler.
Ve etrafımda kilometrelerce dikenli teller.
Tek başıma batan güneşler bırakma bana
Giderken vedalar bırakma demiştim kumbarama
Her tuttuğumda bir yerler yıkılır,
Ve her dokunuşunda kalbim,
Seni alırken uzaklardan
Üstüm başım çamur.
Yatağımda bilmem kim uyur.
Gittiğin zamanki saat değil duvardaki
Bahçemde güller bitmez artık,
İnan!
İnan ben değilim,
Ben değilim aynadaki yaratık.
