Sahipsiz Mektup'lar

Anneme söylemeyin beni gördüğünüzü
Hele hiç söylemeyin perişanlığımı
Gözümdeki yaşları,yüzümdeki çizgileri
Ak düşmüş boyasız saçlarımı söylemeyin
O beni hep bahardaki kızı bilsin
Çiçek açan koşan zıplayan
Konuştumu şen kahkahalar atan
O beni hep ilk yazdaki gibi biliyor,bırakın hep öyle bilsin
Anneme söylemeyin beni bir köşede biçare gördüğünüzü
Yaşlı yüreği dayanmaz o beni mutlu biliyor
Yıllar önce beni gidiyorum diyerek baş kaldıran
Ve sadece pişman olmamamı dilediğini biliyor
Yaşarken insan herşeyi görüyormuş anne
Sevmeyi, sevilmeyi, aldanmayı,ölümü,terk edilmeyi
Ve her türlü acıyı tatmayı öğreniyormuş
Sen bana bunları anlatmamıştın ki..
Küçükken kahkahalar atarken neden kızdın bana anne
Ayıp kızlar sesli gülmez derdin kovalardın beni
Neden kızardın ki bana
Biliyormusun ben artık hiç gülmüyorum
Ben hep pembe düşlerin olduğu
İnsanın canının yanmadığı ve hep güldüğü
İki gönül bir olunca samanlık denen yerin seyran olduğu
Bir elin nesi var iki elin sesi var hikayelerini dinledim
Neden anlatmadın bana bunları anne
Hava soğuk yağmur iner birazdan
Ben kötü bir evladım dimi şimdi uzaklarda
Bende böyle olsun istemedim ki anne
Beni görmeyi istermişsin geldi biri söyledi
Sakın haa aklından bile geçirme
Sen beni ilk yazdaki gibi bil
Bırak ben yerimde sen yerinde ağırlaş
Ama beni sakın unutma anne
Kardeşlerimde unutmasın
Babam asla unutmaz
Böyle olmasını bende istemedim ki...

MsXLabs Üye Girişi