çoçuğun biri bi gün bi kıza aşık olmuş. kıza çok değer veriyor ve onu kaybetmemek için elinden geleni yapıyormuş. ama kız kendi dünyasında, bildiğini yapan, kendi için doğru zamanları yaratan bir tipmiş. çoçuk ne yapsada bu kızı bi türlü duygusallığına hapsedememiş. her ikiside bu ilşkinin bu şekilde yürüyemeyeceğini düşündüğü için ayrılık kararı almışlar. ama bu kararı çoçuk değil kız istemiş. çoçuk bu duruma çok üzülmüş onsuz yapamayacağını anlamış. yeniden kızı kazanmak için uzun zaman mücadele etmiş ve sonunda tam kazandım derken herşey çok güzel ilerlerken kız yine bildiği yoldan ilerlemiş ve kendi kararları doğrultusunda ayrılmak istediğini söylemiş ve bu ilşki tekrar bitmiş... çoçuk ikinci defa yıkılırken bu defa artık kendisi bildiğini okumaya başlamış ve asla bişeyleri zorlamamaya karar vermiş. kız bi gün çoçuğa mesaj atıp halini sormak istemiş. çoçukta ''bu durumda nasıl olabilirim ki'' düşüncesiyle kıza biraz sitem etmiş. işlerinin iyi gitmediğini, iş hayatında beklediği bi takım şeylerin, haberlerin karşılığını alamadığını söylemiş. kız da çoçuğun bu durumuna karşı moralini bozmaması için yine herzamanki gibi o bildiği, vazgeçmediği ve kendi kafasında doğru olarak kabul ettiği bazı teselli sözleri söylemiş. bu sözler; ''insan hayatta herzaman beklediğinin karşılığını alır, buna emin ol, ben öyle düşünüyorum'' gibi kendince emin olduğu cümleleri söylemiş. çoçuk bu sözler karşısında sadece şunu söylemiş; ''BEN SENi BEKLiYORDUM, BEN SENi çOK iSTEDiM AMA KARŞILIĞI ALAMADIM VAR MI öTESi!'' demiş ve hiçbir zaman bu kadar emin konuşmamasını söylemiş. bu sözler karşısında kız şaşkın ve mahçup bir ifadeyle ilk defa kendi bildiğin dışında çoçuğa sadece ''HAKLISIN'' demiş. çoçuk şimdiye kadar hep duyduğu bu sözü artık duymak istemezcesine kıza son sözünü söylemiş. ''O KADAR iSTEMEME RAĞMEN Hiç HAKSIZ OLMADIM Ki!.. KEŞKE ŞUAN HAKSIZ OLSAYDIM DA çOK iSTEDiĞiM BiRŞEYiN KARŞILIĞINI ALABiLSEYDiM'' demiş...