İnsanlar... çok aptal. Mesela değer bilmezler, mesela umursamazlar... Gereksizler! Hepsi gereksiz. Bu hayata boş gelmiş boş gidecek bir ton insan. Yalanlar, dolanlar üstüne kurulu birkaç hayat. Ee peki ya sonrası? İnsanları anlamak gerçekten zorlaşıyor bazen. Birini tanıyorsun mesela evet bu o kişi diyorsun, ama günler geçiyor ve o gidiyor. Ne kadar basit geldi değil mi sizede? Ben sadece bir satırda bitirmişken o hayatımdan saatlerimi, hayallerimi çalmış oluyor. Herşeyden önce giden zaman koyuyor insana. O dakikalara neler sığdırabilirsin oysa! Ama insan aptal. Doğrusunu bildiği halde yapamayacak kadar aptal hemde. Gerçekten sevgiyi falan hak edenler için kötü bir hayat bu. Bir söz vardı, ''Bu hayat, göğsünün içinde kalp taşıyanlar için yaşanacak bir yer değil artık.'' diye. Şahsen mesela ben zombilerle dolu bir dünyayı bu dünyaya tercih ederim...