Dünya’nın en mutlu ülkelerinde intihar oranları yüksektir, mutsuz ülkelerde ise tam tersine düşük. Bu size bir tezat gibi mi geliyor? Bu duruma psikolojide Relative Deprivation, yani göreli yoksunluk denir. Mutlu ülkelerde sorunlu insanlar kendilerini mutlu çoğunlukla karşılaştırarak kendilerini göreli olarak daha kötü hissederler, bu nedenle mutsuzlıkları katlanır, herkes mutlu ben niye böyleyim duygusuna kapılırlar. Mutsuz ülkelerde ise sorunlu insanlar kendilerini mutsuz çoğunlukla kıyaslar ve göreli olarak kendilerini daha iyi hissederler, buna da şükür diye düşünürler. Dolayısıyla mutluluk veya mutsuzluk içinde olduğunuz çevreye ve şartlara göre değişkendir. Doğuştan zengin birisi arkadaşlarına göre yatının boyu küçük kaldığı için mutsuz olabilir, buna karşın zor şartlardaki bir insan o gün karnını doyurduğu için çok mutlu olabilir. Mutluluk veya mutsuzluğunuzu kendinizi neyle kıyasladığınız belirler. Türkiye’de intihar oranı çok düşük iken neden zengin iskandinav ülkelerinde çok yüksek yorumlarken bir daha düşünün.
