KİMLİK SONNET’Sİ
ben aynada büyüdüm, aynalar ise bende
acıları gezerken, sözlerimizle ikiz
birlikte olduğumuz, ah, o ürkünç bedende
bakarken kendimize, sevişen gunlerimiz
birer birer görünüp dibe çöker... ah, kısır
bir yolculuk bizimki... hani durak, yol nerde
hangimiz ötekine giz oluruz ya da sır
ayna tende dağılır, ten aynada yiter de
fırtına saatlerde aşklardaki ince kum
üstüme yığılırken, akşamlari kederle
- ve sanki sevişirmiş gibi ikindilerle
o dökülüp düşerse kırılan ben olurum
kimliğim oldu benim, çoktan geçtim adımdan
ah, başka bir şey değilim aynalarımdan
