Vaktiyle Sürmeli Çukuru’nda iki kız kardeş varmış. Bunlar birlikte dolaşır, evlerinin odun ihtiyacını karşıIarlarmış. Yine bir gün evlerine götürmek Üzere ormanda odun hazırlarlar, odunları bağlarlar. Sıra sırtlarına yüklemeye gelince büyüğü:

«Bacım, kurbanın olayım, gel şu yükü benim sırtıma yükleyiver.»
Bacısı odunları ablasının sırtına yüklemediği gibi acı bir cevap vermekten de geri kalmaz:
«Ben senin hizmetçin değilim ki kaldırayım. Kocaya gitmekte benden çabuk davranırsın da bir çöpü mü sırtına yükleyemiyorsun.»
Derken iki kardeş kavga etmeye başlarlar. Sonunda döğüşmekten yorgun düşerler. Fakat dilleri hâlâ işlemektedir, birbirlerine beddua etmeye başlarlar:
«Allah seni öyle bir dağ etsin ki yaz kış üstünden kar eksik olmasın.»
«Sen de öyle bir dağ olasın ki başından yılan çıyan eksik olmasın.»
Her ikisinin de duaları kabul olur. Bugün biri Büyük Ağrı, diğeri de Küçük Ağrı olarak göğe baş çekmektedirler. Ayrıca büyüğünün tepsi daima karlı, küçüğü de yılanlı, akreplidir.