"Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli "diyordu şair.
Yanına yaklaşmaya imkan olmayan bir güzelliğe hasret böyle güzel anlatılır.
Ben de seni hep uzaktan sevdim, asla cesaret edip sevdiğimi söyleyemedim.
Mümkün olup da sevgine ulaşamadım, kalbine girip de içinde dolaşamadım.
Kendi halimde ellerim ceplerimde yalnızlığın azabıyla dolaşırken.
Yaşam boşluklarımı senin hayallerinle doldurup avunurum.
Ama ne yaparsam yapayım o şarkıdaki en güzel şeye ulaşamıyorum.
Ne güzün ne baharda ne yazın ne de kışta , ellerini elimle, bellerini kolumla
Sarıp dolaşamıyorum.
Seni uzaktan sevmeyi ben yalnız yaşıyorum.
Belki de ömür boyu karşılıksız olarak sevmeyi sürdürecek bir kalbi taşıyorum.
Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli demek bana yetmiyor.
Elimdeki sadece, seni uzaktan sevmek, fakat hasret bitmiyor.
Yarattığım hayalin gözlerimden gitmiyor.
Cesaretim sevgimin yarısı kadar olsaydı böyle uzaktan sevmez.
Gördüğüm her yerde gırtlağımı patlatır aşkımı haykırırdım.
Olsun,bütün gerçeklere rağmen ben seni ümitsizce seviyorum.
Ve ne yapacağım, inanki bilmiyorum.
Şair haklı çıksın diye.
Elimden gelen tek şey, uzağa gidiyorum.
Kalbim kabul etmiyor ama beynim biliyor.
Her kalb bir gün gelince başka kalbi seviyor.
Biliyorum ki sen de benim gibi bir gün birisini görecek ve beğeneceksin.
Belki de görmüş ve beğenmişsindir.
Eğer öyleyse veya öyle olacaksa umarım hiç bir zaman uzaktan sevmezsin.
Sevdiğinin sevgisiyle birlikte el ele diz dize şairi yalancı çıkartırsın.
Ümit fakirin ekmeği, sevenin sevgisinden sonra her şeyi.
Olur ya belki sen de öğrenir beni uzaklardan çağırırsın.
Şaire inat olsun hep yanımda kalırsın.
Seni yakından sevmek aşkların en güzeli diyerek haykırırsın.

Esin Çınar
28.03.2005