Fransa’da, 1906-1907 yıllarına doğru ortaya çıkan, 1910 yıllarına doğru gelişen, öne sürdüğü görüşlerle estetik anlayışında devrim yaratarak resim sanatının tümüyle dönüşüm geçirmesine yol açan modern sanat akımı.

Bu akım, izlenimcilikten, fovizm yanlısı ressamların başarısızlığa uğramalarından sonra kendini tümüyle kabul ettirmeyi başaran ilk resim hareketini oluşturur: bu hareketin etkisi heykel. edebiyat ve müzik alanlarına da yansımıştır.

Kübizmin Doğuşu
Kübist bir ressamın tuvalinde renk öğesi her zaman desene bağımlı kalır; kullanılan renklerse beyaz, gri. siyah gibi yansız renklerdir; bunlar renk karışmalarını ışık yansımalarıyla nesnelere dönüştürmeye yönelen tablolardır. Geleneksel doğacı görüşü bir yana iten bu yöntem eşzamanlılık kavramım da birlikte getirmişti; böylece nesne, izleyicinin gözünde bütün oluşturucu düzlemlerinde ayrıştırılmış oluyordu. Matisse, 1908 Sonbahar Sergisi’nde, Braque’ın Estaque’taki Evler adlı tablosunun karşısında “küçük küpler” gördüğünü söylemiş, bu terim Apollinaire ve ardından basın tarafından benimsenmiştir. Adı böylece konmuş olan yeni akım, Braque ve Picasso’nun araştırmalarının aynı doğrultuya yönelmesinden doğmuştu. Braque, yaptığı manzara resimlerini Cezanne’ın klasik dönemindeki yapıtların geometrik doğrultusunda üsluplaştırıyordu. Picasso’ysa Derain’le birlikte zenci heykel sanatını yeni keşfetmişti; nonfigüratif ve karşıdoğacı biçimlere büyük ilgi duyuyordu. Avignonlu GençKızlar (1907) adlı tablosunu zenci masklarından esinlenerek gerçekleştirmişti ve bu yapıtında, hacimlerin düzlem yüzeyde anlatımı sorununu ortaya atarak resim sanatını ilk olarak heykele özgü ve akla aykırı düşen formüllere yöneltiyordu.

Kaynak: