Gitsem OLurmu...??
Belki en büyük savaslari kendi icimde yasiyorum, Arzularim korkularim ile carpisiyor; özlemlerim kuskularim ile vurusuyor; Hayallerim aci tecrübelerimin bana kurdugu pusulara düsüyor ve Mutluluga dogru coskulu bir kosu tutturma istegi en olmadik anda kacip gidecek huzurun ihanetinden endiseleniyor... özgürlüge kendimi bir bosluga birakir gibi birakma dürtüsü, benim özgürlügümün bir baskasinin esaretine yol acacaginin tedirginligi ile kusatilmis iken „ben özgür olabilir miyim..?“ sorusu büyüyor icimde...
Gecmise olan borcum, gelecegi yaratma gücümü zayiflatiyor... Aliskanliklarim heyecanlarim ile bogusuyor... Kendi kendim ile savasip, cevaplarini bilmedigim sorular ile allak bullak oluyorum...
Benim isteklerim baskasina aci verecek ise, isteklerimden vaz’mi gecmeliyim...?
Vazgecmenin bana cektirecegi aci, sevdigim birinin cekecegi aci’dan daha’mi az yaralar beni...?
Sevdiklerime olan borcum nedir, peki kendime olan borcum...?
Bu hayati nasil yasamaliyim...?
Huzuru'mu aramaliyim heyecani’mi...?
Gelecekte yaptiklarimdan'mi pisman olacagim, yoksa yapmadiklarim'danmi, yarinlar’da hangi soru takilir aklima...?
Mutlulugumun yolu bir baskasinin mutsuzlugundan geciyorsa, degistirmeli miyizm yolumu...?
Isteklerimi, coskularimi, özlemlerimi evcillestirmeli miyim, kendi kendimin avcisi olup kafeslere’mi kapatmaliyim ruhumu...?
Insan en büyük savasi kendi icinde veriyor... Bilinmeyenin bende yarattigi o cildirtici merakin pesinden’mi kosmaliyim, yoksa bilinmeyenden sakli olana duydugum korku ile geri’mi durmaliyim... Birbiri ile celisen duygularim’la hirpalaniyorum, kimsenin görmedigi bir savas alani gibi icim, kendi ölülerim ile doluyor, duygularimdan hangisi galip gelirse gelsin, patlayan duygularim ile birilerinin vurulacagini biliyorum artik...
Ne yapmaliyim, bu hayati nasil yasamaliyim...?
Kendim'den baska bir dostumun, kendim'den baska bir ordumun olmadigi bir savasta bölünen ruhumun hangi tarafinin zaferi icin ugrasmaliyim...?
Hangi tarafi tutarsam tutayim neticede yine de bir tarafima ihanet etmis olmayacak miyim, ihanetsiz yaratilamayacak bir gelecegin yükünü tasiyabilecek kadar güclü müyüz hey Sevgili...?
Kacsam; gidecek yerim yok, kendi kendime tutsagim... Savassam; vuracagim baskalari ile birlikte yine kendim olacagim... Ayaklanmis duygularimin birbiri ile vurustugu bir savas yasiyorum....
Gecmisten gelecege ancak savas ile gecebiliyor ruhumuz, gecmisi olanin gelecegi savassiz yaratilmiyor...
Hem mutlu hem huzurlu, hem coskulu hem korkusuz, hem arzulu hem kuskusuz olamazmiyim, gelecegi baskalarinin hayatlarina dokunmadan, onlarda acinacak yaralarla yaralanmadan yaratamaz'miyim...?
Nedir bu savasin ardindaki sir, hangi büyü beni benim ile vurusturuyor, hangi korkunc KADER gecmisimi gelecegim ile carpistiriyor...?
Huzur; bütün duygularimi baris icinde tutmaksa eger, hic’mi huzurlu olamiyacagim, bir huzursuz’lugami mahkumum ben...?
En korkunc savasi kendi icim'de yasar iken, ne yapmaliyim...?
Kim akil verebilir bana; Kim bana yol gösterebilir...?
Savasa savasa, her savasta bir parcami öldürerek’mi yürüyecegim hayatin icinde...?
Her mutluluk bir acidan’mi süzülecek...?
Pusular ile, ihanetler ile, saldirilar ile, geri cekilmeler ile, mütarekeler ile, kacislar ile, esaretler ile dolu bir savasi yalniz ve tek basima yasiyorum, kim galip gelirse gelsin bir tarafim hep yenilecek daima… Yenilmeden galip gelinmiyor...
Her zafer bir yenilginin izini birakiyor icimizin derinliklerinde... Zaferlerimiz kadar da yenilgilerimiz oluyor... Kendi kendimiz ile savasarak yürüyoruz...
Ve savas, biz bittigimizde bitiyor ancak…..
