ZAĞARCI a. Kur. tar. 1. OsmanlIlarda padişahların av köpeklerine bakan ve padişahlarla birlikte avlanmaya katılan görevlilere verilen ad. (Bk. ansikl. böl.) —2. Zağarcı ortası, Yeniçeri ocağı'nda 64. orta.
—ANSİKL. Yeniçeri ocağı'nın 64. ortasına bağlı olan zağarcıların çoğu yayaydı. Bunlar, padişahların avlarında bir ellerinde zağar cinsi av köpekleri, bir ellerinde de "hezaran” denilen ucu gümüşlü bir değnek taşırlardı. Zağarcıların bir bölümü de avlara atları ve köpekleriyle giderlerdi. Atlı ya da yaya, bu saray görevlileri zağarcı- başı ya da ser zağarı denilen yüksek rütbeli yeniçeri zabitinin maiyetindeydiler. OsmanlI padişahları arasında giderek av merakı tavsayınca, avcılıkla ilgili hizmetler ka- pıkullarından alınıp saray bostancılarına verildi. Yeniçeri ocağı ile birlikte Zağarcı ocağı da kaldırıldı (1826).