ZAHİRİ sıf. (ar. zahir ve -/'den zahiri). 1. Görünen, görünürde olan.
2. içten olmayan, yapmacık: Zahiri bir incelik.
—Elekt. Zahiri güç, GÖRÜNEN- Güç’ün eşanlamlısı.
—Opt. Zahiri odak, GİZİL* ODAK’ın eşanlamlısı.
—Tüt. Zahiri koku, yaprak ya da kıyılmış iken duyulan, fakat yandığı zaman, yani duman fazında duyulmayan tütün kokusu.