ZAHİT sıf. ve a. (zühd'den zahid). Esk.
1. Dinin buyruklarını yerine getirip, yasak ettiklerinden sakınan kimse için kullanılır.
2. Hoşgörüsüz, aşırı sofu bir kimse için kullanılır
3. Alevilere göre, kendi inançlarında olmayan kimse için kullanılır.